-
1 attenuātus (adt-)
attenuātus (adt-) adj. with sup. [P. of attenuo], enfeebled, weak: amore, O.: fortuna attenuatissima, Her.—Of discourse, thin, dry: oratio. -
2 attenuatus
attĕnŭātus ( adt-), a, um, P. a., from attenuo. -
3 attenuātē (adt-)
attenuātē (adt-) adv. [attenuatus], of style, dryly, without ornament: dicere. -
4 adtenuatus
attĕnŭātus ( adt-), a, um, P. a., from attenuo. -
5 adtenuo
at-tĕnŭo ( adt-, Lachm., Merk., Weissenb.; att-, Kayser, K. and H., L. Müller), āvi, ātum, 1, v. a., to make thin or weak; to thin, attenuate; to weaken, enfeeble; to lessen, diminish.I.Lit.: aëna Signa manus dextras ostendunt adtenuari Saepe salutantūm tactu, * Lucr. 1, 317 (cf.:II.attritum mentum,
Cic. Verr. 2, 4, 43):bellum (servile) exspectatione Pompeii attenuatum atque imminutum est, adventu sublatum ac sepultum,
Cic. Imp. Pomp. 11, 30:legio proeliis attenuata,
Caes. B. C. 3, 89:diutino morbo viribus admodum adtenuatis,
Liv. 39, 49; 25, 11:fame attenuari,
Vulg. Job, 18, 12; ib. Jer. 14, 18:macie attenuari,
ib. 2 Reg. 13, 4:sortes adtenuatae,
diminished, Liv. 21, 62:foliorum exilitate usque in fila attenuatā,
Plin. 21, 6, 16, § 30:(lingua) attenuans lambendo cutem homines,
id. 11, 37, 65, § 172 al.:Non falx attenuat frondatorum arboris umbram,
Cat. 64, 41:adtenuant juvenum vigilatae corpora noctes,
Ov. A. A. 1, 735 (cf. infra, P. a.):patrias opes,
id. M. 8, 844; so id. P. 4, 5, 38.—Trop.:I.curas lyrā,
Ov. Tr. 4, 1, 16; 4, 6, 18:luctus,
Albin. ad Liv. 342:insignem attenuat deus,
brings low, abases, Hor. C. 1, 34, 13:attenuabit omnes deos terrae,
Vulg. Soph. 2, 11: hujusmodi partes sunt virtutis amplificandae, si suadebimus; attenuandae, si ab his dehortabimur, Auct. ad. Her. 3, 3, 6:attenuabitur gloria Jacob,
Vulg. Isa. 17, 4.—Hence, attĕnŭātus ( adt-), a, um, P. a., enfeebled, weakened, reduced, weak.Lit.:II.adtenuatus amore,
Ov. M. 3, 489: continuatione laborum, August. ap. Suet. Tib. 21: fortuna rei familiaris attenuatissima, Auct. ad Her. 4, 41:voce paululum attenuatā,
with a voice a little suppressed, id. ib. 3, 14:acuta atque attenuata nimis acclamatio,
id. ib. 12, 21.— Comp. not in use. — Sup.: fortunae familiares attenuatissimae, Auct. ad Her. 4, 41, 53.—Trop.A.Feeble, destitute, poor (eccl. Lat.):B.Siattenuatus frater tuus vendiderit etc.,
Vulg. Lev. 25, 25; 25, 35; 25, 47; ib. 2 Esdr. 5, 18. —Esp., of discourse.1.Shortened, brief: ipsa illa [pro Roscio] juvenilis redundantia [p. 195] multa habet attenuata, Cic. Or. 30, 108.—2.Too much refined, affected:3.itaque ejus oratio nimiā religione attenuata doctis et attente audientibus erat illustris,
hence his discourse was so delicately formed, through excessive scrupulousness, Cic. Brut. 82.—Meagre, dry, without ornament: attenuata (oratio) est, quae demissa est usque ad usitatissimam puri sermonis consuetudinem, Auct. ad Her. 4, 8:attenuata verborum constructio,
id. ib. 4, 10, 15.— -
6 attenuo
at-tĕnŭo ( adt-, Lachm., Merk., Weissenb.; att-, Kayser, K. and H., L. Müller), āvi, ātum, 1, v. a., to make thin or weak; to thin, attenuate; to weaken, enfeeble; to lessen, diminish.I.Lit.: aëna Signa manus dextras ostendunt adtenuari Saepe salutantūm tactu, * Lucr. 1, 317 (cf.:II.attritum mentum,
Cic. Verr. 2, 4, 43):bellum (servile) exspectatione Pompeii attenuatum atque imminutum est, adventu sublatum ac sepultum,
Cic. Imp. Pomp. 11, 30:legio proeliis attenuata,
Caes. B. C. 3, 89:diutino morbo viribus admodum adtenuatis,
Liv. 39, 49; 25, 11:fame attenuari,
Vulg. Job, 18, 12; ib. Jer. 14, 18:macie attenuari,
ib. 2 Reg. 13, 4:sortes adtenuatae,
diminished, Liv. 21, 62:foliorum exilitate usque in fila attenuatā,
Plin. 21, 6, 16, § 30:(lingua) attenuans lambendo cutem homines,
id. 11, 37, 65, § 172 al.:Non falx attenuat frondatorum arboris umbram,
Cat. 64, 41:adtenuant juvenum vigilatae corpora noctes,
Ov. A. A. 1, 735 (cf. infra, P. a.):patrias opes,
id. M. 8, 844; so id. P. 4, 5, 38.—Trop.:I.curas lyrā,
Ov. Tr. 4, 1, 16; 4, 6, 18:luctus,
Albin. ad Liv. 342:insignem attenuat deus,
brings low, abases, Hor. C. 1, 34, 13:attenuabit omnes deos terrae,
Vulg. Soph. 2, 11: hujusmodi partes sunt virtutis amplificandae, si suadebimus; attenuandae, si ab his dehortabimur, Auct. ad. Her. 3, 3, 6:attenuabitur gloria Jacob,
Vulg. Isa. 17, 4.—Hence, attĕnŭātus ( adt-), a, um, P. a., enfeebled, weakened, reduced, weak.Lit.:II.adtenuatus amore,
Ov. M. 3, 489: continuatione laborum, August. ap. Suet. Tib. 21: fortuna rei familiaris attenuatissima, Auct. ad Her. 4, 41:voce paululum attenuatā,
with a voice a little suppressed, id. ib. 3, 14:acuta atque attenuata nimis acclamatio,
id. ib. 12, 21.— Comp. not in use. — Sup.: fortunae familiares attenuatissimae, Auct. ad Her. 4, 41, 53.—Trop.A.Feeble, destitute, poor (eccl. Lat.):B.Siattenuatus frater tuus vendiderit etc.,
Vulg. Lev. 25, 25; 25, 35; 25, 47; ib. 2 Esdr. 5, 18. —Esp., of discourse.1.Shortened, brief: ipsa illa [pro Roscio] juvenilis redundantia [p. 195] multa habet attenuata, Cic. Or. 30, 108.—2.Too much refined, affected:3.itaque ejus oratio nimiā religione attenuata doctis et attente audientibus erat illustris,
hence his discourse was so delicately formed, through excessive scrupulousness, Cic. Brut. 82.—Meagre, dry, without ornament: attenuata (oratio) est, quae demissa est usque ad usitatissimam puri sermonis consuetudinem, Auct. ad Her. 4, 8:attenuata verborum constructio,
id. ib. 4, 10, 15.— -
7 adtenuatio
attĕnŭātĭo ( adt-), ōnis, f. [attenuo], a diminishing, lessening (only in the two foll. exs.): attenuatio suspitionis, Auct. ad Her. 2, 2:verborum attenuatio,
simplicity, id. ib. 4, 11; cf. attenuatus. -
8 attenuatio
attĕnŭātĭo ( adt-), ōnis, f. [attenuo], a diminishing, lessening (only in the two foll. exs.): attenuatio suspitionis, Auct. ad Her. 2, 2:verborum attenuatio,
simplicity, id. ib. 4, 11; cf. attenuatus.
Перевод: с латинского на английский
с английского на латинский- С английского на:
- Латинский
- С латинского на:
- Английский